6 borluutjoggers lopen Paris – Versailles

Enkele maanden terug… een plotse ingeving tijdens een trainingske op woensdagavond: “ een loopke” in het buitenland met onze bende zou toch wel plezant zijn.

Enkele weken later… eentje lanceert :”ik heb een Ten Miles gevonden, Paris-Versailles, dat ziet er de moeite waard uit”.

Enkele dagen later… een etentje in Casa de las tapas, de knoop wordt doorgehakt, we gaan lopen van de Eifeltoren tot aan het kasteel van Versailles! Het hotel wordt geboekt, onze responsable Jean-Pierre regelt de inschrijvingen en de medische fiches.

Maar dan begint het pas. We trainen en focussen ons meer en meer op de langere afstanden en hellingen. We volgen nauwgezet het advies van onze trainer Steven en koppelen dit aan de loopervaring van onze peetvader Laurent.

We krijgen de smaak te pakken en de kilometers in de benen, langzaam maar zeker komt eind september dichterbij. Het Parijsweekend wordt ondertussen ook organisatorisch voorbereid, van Thalys-zitplaatsen tot excursies; van metrolijnen tot restaurant “Chez Bruno”.

En dan is het zover, gepakt en gezakt vertrekken we samen met onze supporters-echtgenoten Parijs tegemoet. Na het afhalen van onze borstnummers, genieten we de zaterdag van Montmartre tot en met het einde van de Champs-Elysees. We eten en drinken ons moed in op enkele brasserie terrasjes onder een stralende zon.

Op zondagmorgen staan we als eersten aan te schuiven bij het ontbijtbuffet in het hotel om nadien met enkele andere duizenden lopers de startplaats op te zoeken. Op de overvolle metro’s zijn er alleen “blauwe Paris-Versailles logo’s” te zien. 25000 stuks. Maar we staan stipt om 9u15 vlak onder de Eifeltoren in de startbox. Het is wachten tot 10u25 voor we in de zoveelste wave van 350 lopers kunnen vertrekken.

De eerste vijf kilometer lopen we langs de Seine, tunnel in en uit, richting Issy-les-Moulineaux tot we goed opgewarmd aan de beklimmingen kunnen beginnen. We trotseren de Côte des Gardes met een stijgingspercentage tot maximaal 9.6%. We dalen maar stijgen alweer via kasseistroken enkele kilometers. Afzien maar doorgaan, om nadien af te koelen en te genieten in het natuurgebied Fôret de Meudon. Overal supporters, aanmoedigende scouts, motiverende orkestjes en vooral uitgebreide bevoorradingstops, wat we met de zomerse temperaturen kunnen appreciëren. Uiteindelijk naderen we Viroflay en kunnen we even recupereren, we moeten zelfs afremmen omdat het te snel daalt. De kilometerborden worden meer en meer in het oog gehouden, we tellen samen af. En dan komen we op de Avenue de Paris in Versailles. Enkele baanvakken breed, links en rechts duizenden uitgeputte lopers. In de verte schittert het kasteel maar de sprint wordt dubbel zo zwaar vanwege de faux-plat. Maar we halen het, we lopen door de triomfboog en zijn blij met onze tijd. We bewaren de medaille en vele mooie herinneringen aan ons weekend en zijn onze inspanningen al vlug vergeten.