Op vrijdag de 13e moest het gebeuren. De aangekondigde aanval op de clubrecords. In Zevergem op de avondjogging. Gene zever!
Het weer was perfect. Ideaal loopweer! En de brug was er ook. We konden ons lanceren met onze slurftrainingen in het achterhoofd.
De troepen verzamelden op het nabijgelegen voetbalveld voor de gezamenlijke opwarming. Prachtig om druppelsgewijs die Borluutshirtjes binnen te zien sijpelen. Van starters tot afstandslopers, ingeschreven voor 5km of 10km. En in het midden onze rots in de branding, onze Jo. Prachtig hoe Jo er telkens in slaagt om met die glimlach en dat klembord in haar handen iedereen persoonlijk aan te moedigen. En dat ze geconcentreerd is, daar mag je zeker van zijn. Haas Jan moest op tijd aan de startstreep plaats houden voor recordjaagster Hilde en Johan kreeg nog een laatste briefing waar hij mocht gaan versnellen. Voor de starters nog een paar laatste tips en voor de anciens een rustgevend woord. Ze had er vertrouwen in.
En natuurlijk de fiets. Die was er ook. Ik was ergens halverwege de eerste wedstrijdronde en ik had haar in de mot. Onze fietsende herderin was tegen de looprichting in haar schaapjes gaan monsteren. “Komaan hé Nico!” Verdorie dat deed deugd. Een kippenvel momentje. Op slag liep ik een kilometer rapper. Ik voelde kracht in mijn benen. En goesting. Heel veel goesting om aan Jo te tonen dat haar trainingen evolutie teweeg brengen. Zet maar eens van elk van ons de looptijden op wedstrijd over de jaren heen uit op een grafiek. Dat we verdorie goed bezig zijn zeg ik!
De 2e ronde ging vlotter dan de eerste. Die brug ben ik omhoog gevlogen. Een 10-tal lopers voorbijgestoken die blijkbaar op voorhand niet geslurfd hadden. Op dat moment was Steven al in recordtempo binnen gevlogen onder zijn eigen clubrecordtijd.
De rest van het 2e rondje heb ik gestaag het tempo opgevoerd om in een persoonlijke recordtijd aan te komen. Recordjager Johan volgde op korte afstand. Bert was toen al binnen en sloeg David’s recordtijd aan diggelen. David zelf verbeterde ook zijn eigen record. Rosane klaarde de klus op de 5km en Jean-Pierre kon op een paar seconden na het clubrecord van Peter ruiken. En dan was het tijd voor Hilde en Johan. Zoals het aangekondigd was gebeurde ook. In de voorbereiding zagen we al dat ze goed waren, en die avond zelf was daar de bevestiging van. Johan op souplesse en karakter, Hilde achter haar haas Jan met maar één doel: vandaag lopen we dat clubrecord op de 10km van de tabellen. Jo stond haar schaapjes één voor één op te vangen aan de aankomst. En ze genoot zichtbaar van de geleverde prestaties.
’t Was een meer dan geslaagde avondjogging daar in Zevergem. Eentje om te onthouden. Hou ze maar in de gaten, die joggers van aan de dreve aan ’t Borluutkasteel van diene club die gene club een es. Want volgend jaar staan we daar gewoon terug aan de start en maken we er weer iets moois van.